تعیین الگوی سکانسی مناسب برای جدایش واحدهای مخزنی در عضو دالان بالایی، بخش مرکزی خلیج فارس

هدف این مطالعه، تعیین الگوی سکانسی مناسب برای جدایش واحدهای مخزنی عضو کربناته - تبخیری دالان بالایی است. دراین‌راستا با مطالعات پتروگرافی، تعداد 9 رخساره و 4 محیط رسوبی برای یکی از میدان‌های این بخش تعیین شد. با استفاده از مجموع داده‌ها در دو الگوی چینه‌نگاری سکانسی، پیشروی ـ پسروی و روش اکسون مرز‌ها و سیستم ترکت‌ها تعیین شدند. روش اول یک سکانس کامل رده سوم و دو سکانس دیگر را شامل می‌شود که ادامة آنها به‌ترتیب در پایین و بالا در واحد نار و سازند کنگان قرار دارد. در روش دوم دو سکانس رده سوم و 6 سیستم ترکت مشخص شد. باتوجه‌به نوع الگو‌های انتخاب‌شده، داده‌های تخلخل - تراوایی سیستم ترکت تراز پایین سکانس‌های روش اکسون، جزئی از سیستم ترکت تراز بالای سکانس قبلی منظور می‌شود. در این بخش، نهشت تبخیری‌ها در شرایط پایین‌بودن سطح آب دریا، کیفیت مخزنی ضعیفی را سبب شده است. سیستم ترکت پیشروی در هر دو الگو یکی است و به‌دلیل کاهش میزان انیدریت و افزایش سیمان‌های دریایی، کیفیت مخزنی خوبی دارد. سیستم ترکت تراز بالا در الگوی اکسون، کیفیت مخزنی مناسبی دارد به‌دلیل اینکه در ادامه بالا‌آمدن سطح آب دریا نهشته شده است و درنهایت به مرز سکانسی الگوی اکسون ختم می‌شود. این بخش در سیستم پیشروی ـ پسروی، کیفیت مخزنی دوگانه‌ای را از خود نشان می‌دهد؛ زیرا سیستم ترکت تراز پایین الگوی اکسون را شامل می‌شود. این مقایسه نشان می‌دهد الگوی اکسون به سبب جدایش بهتر واحدهایی با کیفیت مخزنی متفاوت، توانایی بیشتری در زون‌بندی مخازن هیدروکربنی کربناته - تبخیری دارد.